برای شاهین کلانتری که عاشق نوشتن است

چنین نیست که کسی بتواند امیدوار باشد با نوشتن، غمش را تسکین دهد. کسی نمی‌تواند خود را فریب دهد که مورد نوازش و لطف حرفه‌اش قرار دارد.

در زندگی من روزهای یکشنبه پایان‌ناپذیر و خالی و خلوتی بوده است که به شدت آرزو می‌کردم برای تسکین تنهایی و غمم، برای مورد نوازش و لطف قرار گرفتن توسط جملات و کلمات، چیزی بنویسم. اما قادر به نوشتن یک خط هم نبوده‌ام. بنابراین حرفه من (نویسندگی) مرا پس زد. نخواست چیزی از من بداند. چون که این حرفه هرگز مایه تسلا و آرامش خاطر نیست. رفیق نیست. این حرفه ارباب است. ارباب شلاق زدنمان تا حد مرگ. اربابی که فریاد می‌زند و محکوم می‌کند.

از کتاب فضیلت‌های ناچیز ناتلیا گینزبورگ  

برای یاور مشیرفر؛ به عنوان چشم‌روشنی فرزند تازه به دنیا آمده‌اش

چه محبت‌ها و دوست‌داشتن‌هایی که جا مانده‌اند

برای شاهین کلانتری که عاشق نوشتن است